Τον Άγγελο Συρίγο τον εκτιμώ ως επιστήμονα και παρακολουθώ την πορεία του. Πριν υπουργοποιηθεί αλλά και μετά, είχαμε φιλοξενηθεί μαζί σε εκπομπές του Ανδρέα Μαζαράκη στα Παραπολιτικά. Γενικώς διακατέχομαι από μια θετική στάση απέναντί του. Δεν περίμενα όμως να προβεί στην δήλωση ότι “η Τουρκία πρέπει να πάρει τα F-16”. Προσωπικά διαφωνώ πλήρως. Οριζοντίως και καθέτως. Αυτό άλλωστε οδήγησε σε κύματα έντονης κριτικής από χιλιάδες πολιτών στα social Media. Όπως επίσης και την δριμεία κριτική του Εντι Ζεμενίδη (Εκτελεστικός διευθυντής της HALC – Hellenic American Leadership Council) και ομογενών δημοσιογράφων.
Με ρωτάτε λοιπόν γιατί έκανε μια τέτοια δήλωση ο Συρίγος;
Αποκωδικοποιώντας το σκεπτικό του, είμαι σε θέση να καταλάβω τι έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του και δεν το λέει. Ή δεν το αναλύει διεξοδικά! Ουσιαστικά κατά την προσωπική μου εκτίμηση, μάλλον θεωρεί ότι μια πλήρη αποκοπή της Τουρκίας από τα Αμερικανικά Οπλικά συστήματα και ειδικά τα F-16, θα στρέψει την Τουρκία στην αντικατάστασή τους με Ρωσικά μαχητικά στο μέλλον. Οπότε, θα καταστεί πλήρως ανεξέλεγκτη. Συνεπώς, σκέφτεται ότι καλύτερα να είναι εξαρτώμενη –άρα και ελεγχόμενη-από το μπλοκ των ΗΠΑ παρά να στραφεί τελείως προς την Ρωσία!
Προσωπικά ΔΙΑΦΩΝΩ 101% με αυτό το σκεπτικό. Διότι αν και μοιάζει ως προωθημένη σκέψη, εντούτοις είναι ουσιαστικά καφενειακή και έχει φέρει αντίθετα αποτελέσματα σε όσες χώρες την δοκίμασαν κατά το παρελθόν. Υπάρχουν δηλαδή ιστορικά προηγούμενα που την καταρρίπτουν ως άποψη. Και εξηγώ τις παραμέτρους που λείπουν από τέτοιου είδους σκεπτικά:
Η Τουρκία εάν αποφασίσει να μεταβάλλει το οπλοστάσιό της στον αέρα από 100% Αμερικάνικο που είναι σήμερα σε Ρωσικό, τότε θα χρειαστεί τουλάχιστον 20 με 30 χρόνια για να το πραγματοποιήσει. Στο διάστημα αυτό κινδυνεύει να γίνει Ιράν ή Λιβύη και να μείνει με έναν αρχαίο στόλο μαχητικών στον αέρα. Η αλλαγή προμηθευτή μαχητικών, δεν είναι σαν να αλλάζεις αυτοκίνητο στο γκαράζ. Απαιτεί οβιδιακή μεταβολή σε όλα τα συστήματα. Όχι μόνο εκπαίδευση πιλότων και ανταλλακτικά αλλά κυρίως μεταβολή του συστήματος αεράμυνας και διασύνδεσης.
Έωλο σκεπτικό
Προφανώς αυτό το σκεπτικό είναι έωλο, διότι εάν η Τουρκία αποφασίσει να πάρει Ρωσικά μαχητικά, θα πρέπει η Ρωσική γραμμή παραγωγής να μπορεί να την υποστηρίξει. Μπορεί η Ρωσία να προμηθεύσει την Τουρκία σταδιακά με ένα στόλο 200-250 μαχητικών χωρίς να επηρεάσει την Ρωσική Πολεμική Αεροπορία; Όχι! Η Ρωσία δεν μπορεί να παράγει τόσο μεγάλους αριθμούς μαχητικών για εξαγωγές σε τρίτες χώρες, ειδικά με το μέτωπο της Ουκρανίας ανοιχτό!
Η Τουρκία από την άλλη, θα πρέπει να συνυπολογίσει ότι εκτός του κόστους ανά μονάδα μαχητικού, θα πρέπει να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο κόστος σε ώρα πτήσης. Το οποίο στα πρώτα χρόνια μπορεί να είναι 10πλασιο από το σημερινό.
Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι το πολεμικό κλίμα που συντηρεί με την Ελλάδα του δίνει πόντους εν όψει των εκλογών. Και θα αυξήσει την επιθετικότητά του όσο πλησιάζουν οι εκλογές στην Τουρκία τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά.
Όταν όμως αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο οι εκλεγμένοι σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Αγγλία, Ινδία και Ασιατικές χώρες, που υποστηρίζουν ότι ο Ερντογάν δεν πρέπει να αγοράζει αεροσκάφη με τα οποία να απειλεί Ελλάδα και Κύπρο, είναι απαράδεκτο να βγαίνει ένας υπουργός της Κυβέρνησης και να λέει ότι πρέπει να αγοράζει F-16.
Η Lockheed Martin είχε 10 χρόνια στην διάθεσή της να σκεφτεί σε ποιον πουλά!
Εάν η δήλωση αποτελεί ουσιαστικά μια απλή πολιτική σφυγμομέτρηση (που δεν το πιστεύω) τότε ήταν ακόμη πιο λανθασμένη. Το ότι η Lockheed Martin κινδυνεύει να χάσει έναν μεγάλο πελάτη της στην περιοχή, αυτό δεν μας αφορά. Δεν αφορά καν τις ΗΠΑ, αφού ο κολοσσός αυτός, θα έπρεπε να είχε παρέμβει προ πολλού, όταν η Τουρκία χρησιμοποιούσε προϊόντα του για να βομβαρδίζει γειτονικές της χώρες. Και να αντιμάχεται εδώ και χρόνια την πολιτική των ΗΠΑ, με προϊόντα made in usa!
Ειδικά όταν ο Ερντογάν από το 2012 και μετά το Mavi Marmara ξεκίνησε να τα βάζει με το Ισραήλ. Κι αργότερα με την Αίγυπτο, την Σ.Αραβία, τα ΗΑΕ κι ένα σωρό άλλες χώρες!
Δεν είναι όλα στην γεωπολιτική έσοδα μείον έξοδα. Ο Ερντογάν έχει ξεπεράσει προ πολλού τις κόκκινες γραμμές που τον καθιστούν σύμμαχο της Δύσης. Κι αν το επιθυμεί τόσο πολύ, μπορεί να προσεταιριστεί την Ρωσία εδώ-και-τώρα και να αλλάξει στρατόπεδο. Αρκετά τον παρακαλάνε εδώ και 20 χρόνια να σοβαρευτεί.
ΥΓ.
Οταν έγραφα αυτές τις γραμμές, δεν υπήρχε κάποια αντίδραση του Α. Συρίγου. Μόλις τώρα όμως διαπίστωσα, ότι τελικά έστειλε διευκρινιστική απάντηση στον δημοσιογράφο Μιχάλη Ιγνατίου. Η οποία μάλλον δικαιώνει όσα “έπιασα” στην αρχική του δήλωση:
