Πολύ πρώιμα είχα αναφερθεί στην εκτίμησή μου, ότι τo πρώτο lockdown θα είναι η αιτία που θα σπάσουν οι εφοδιαστικές αλυσίδες. Αναφέρω την λέξη “πρώιμα” διότι ένα από τα πρώτα δημόσια άρθρα μου, είχε τον εξής τίτλο : “Προς παγκόσμια κρίση μέχρι το 2024 – Πανδημία και πετρέλαιο“. Και δημοσιεύτηκε στις 31 Μαρτίου 2020! Πολύ πριν το πρώτο lockdown στην Δύση και συγκεκριμένα στις 14 Φεβρουαρίου 2020, παρουσιάζω ένα προβλεπτικό μοντέλο, το οποίο καταδείκνυε, πόσο ισχυρά επηρεάζει τον πλανήτη το lockdown στην Κίνα, βασιζόμενος στα αεροπορικά καύσιμα (Jet Fuels). Το άρθρο αυτό είχε τίτλο : “Πώς και πόσο θα επηρεάσει ο κορονοϊός την παγκόσμια οικονομία;“. Αν μπείτε τον κόπο να τα διαβάσετε, να έχετε πάντα κατά νου, ότι την εποχή αυτή, γινόταν λόγος για το αν θα έπρεπε η Δύση να μιμηθεί το lockdown της Κίνας. Η άποψή μου ήταν οριζόντια και κάθετα αντίθετη με την επιβολή lockdown αλλά να υπάρχουν αυστηροί υγειονομικοί έλεγχοι. Αλλά όσοι το υποστηρίζαμε είμασταν μια μειοψηφία! Δυστυχώς…
Βλέπετε, ήταν μια εποχή που ο περισσότερος κόσμος δεν είχε ακούσει κάν την έννοια “supply chains” (εφοδιαστικές αλυσίδες) ενώ ένα άλλο τμήμα του αγνοούσε την σπουδαιότητα τους στην παγκόσμια οικονομία. Όταν πράγματι επιβεβαιώθηκαν οι εκτιμήσεις μου, προχώρησα σε αρκετές δημόσιες τοποθετήσεις στις οποίες εξηγούσα γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι θα ανέβει το μεταφορικό κόστος και οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε οξεία Ενεργειακή Κρίση η οποία θα μετατραπεί σε Επισιτιστική. Οι παλιοί μου αναγνώστες και οι φίλοι στα social media, γνωρίζουν καλά και τις μεθεπόμενες προβλέψεις μου για έλευση επισιτιστικής κρίσης με μοντέλα συσχέτισης και αλληλοεξάρτησης πολλών παραγόντων όπως τα καύσιμα, το φυσικό αέριο και τα λιπάσματα. Στο διάστημα αυτό, είχα αναφερθεί πολλές φορές στην πεποίθησή μου ότι τα ναύλα των ποντοπόρων πλοίων και γενικώς τα μεταφορικά θα εκτοξευτούν στο θεό. Οπερ και εγένετο.
Gazmageddon !
Κόντρα σε όλους και σε όλα τότε (2020) είχα δημοσιεύσει στο SLpress ένα άρθρο με τίτλο “Gazmageddon: Όταν οι αγορές κάνουν σχέδια ο Θεός γελά“! Παραδέχομαι ότι ήταν ένας προκλητικός τίτλος αλλά σκοπός μου ήταν να απευθυνθώ σε εξίσου προκλητικούς ανθρώπους και να τους προβληματίσω για τις επιλογές τους! Στην ουσία, με το άρθρο αυτό ζητούσα, όσο ήταν καιρός, να ξεκαβαλήσουν ορισμένοι το καλάμι και να προσγειωθούν στην πραγματικότητα που ορίζουν οι θεμελιώδεις αξίες της Οικονομικής Επιστήμης! Το συγκεκριμένο άρθρο καθώς και άλλα από μια μακρά σειρά που αφορούσαν σε προβλεπτικά μοντέλα που είχα αναπτύξει, αν και χλευάστηκαν αρχικά, στην πορεία έγιναν σημεία αναφοράς. Διότι ήταν από τα ελάχιστα στην Ευρώπη, που επιχειρούσαν να φέρουν πίσω την χαμένη σύνεση στο διεθνές εμπόριο.
Δεν είμαι βέβαιος, αλλά αισθάνομαι δυο χρόνια μετά, ότι σε πολλούς επιχειρηματίες από τον χώρο της ναυτιλίας και των εισαγωγών, ακόμη τσούζει το τεράστιο χαστούκι του 2020. Η ολέθρια στάση τους, να υποκύψουν σε αυτή την τραγική πολιτική. Μαθαίνω ότι ακόμα την αισθάνονται ως σαν να την έφαγαν χτες. Αλλά αυτό είναι κάτι που θα το αναλύσω διεξοδικά στο εγγύς μέλλον. Γιατί στην συντριπτική τους πλειοψηφία, έπεσαν στην παγίδα της Κίνας και κατόπιν πιάστηκαν στη φάκα της Ρωσίας!
Αρχίζω και βλέπω στα πρόσωπά τους, ότι ένας-ένας, αρχίζουν και συμπλέουν πλήρως με αυτά που “τόλμησα” τότε να αναλύσω κατά παράβαση των άγραφων νόμων της πολιτικής τους … ορθότητας! Σήμερα λοιπόν απλά θα σταθώ σε ένα ερώτημα που φέρει ο τίτλος του άρθρου και θα δείτε προσεχώς, ότι θα επανέλθουμε στον “πρόλογο” αυτό, με περισσότερα στοιχεία: Τι συμβαίνει στ’αλήθεια σήμερα στους ναύλους των πλοίων;
Τάνκερς
Οι ναύλοι των υπερ-δεξαμενόπλοιων είχαν φτάσει πρόσφατα σε επίπεδα ρεκόρ. Κι αυτό το προκάλεσαν οι ίδιοι οι έμποροι οι οποίοι προσπαθούσαν να “παρκάρουν” αργό πετρέλαιο στα πλοία και να τα χρησιμοποιήσουν ως αποθήκες προκειμένου να επωφεληθούν από το χάσμα ρεκόρ μεταξύ των τιμών spot και των μελλοντικών τιμών λίγο μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία (24/2/2022). Δεν τους προβλημάτισε ιδιαίτερα ότι οι ναύλοι ήταν ήδη αυξημένοι κατά το μεγαλύτερο διάστημα της Πανδημίας. Οι ναύλοι για πολύ μεγάλα τάνκερς μεταφοράς αργού πετρελαίου (VLCC) στην διαδρομή πχ του Περσικού Κόλπου προς την Κίνα έφτασαν τα 180.000 $ την ημέρα, ενώ οι τιμές ναύλωσης χρόνου ενός VLCC ως πλωτή αποθήκη είχαν εκτιναχτεί τότε έως και 120.000 $ την ημέρα.
Σήμερα η κατάσταση έχει πλέον αντιστραφεί με τα ναύλους των πλοίων αυτών να πέφτουν απότομα. Οι ναύλοι των υπερδεξαμενόπλοιων (τα VLCC έχουν ικανότητα μεταφοράς 2 εκατομμυρίων βαρελιών αργού πετρελαίου) έχουν πέσει τις τελευταίες εβδομάδες κατά 62%. Και κυμαίνονται τώρα, περίπου στα 38.000 $ την ημέρα.
Βέβαια αυτό δεν αποτελεί απαραίτητα “κακό νέο” για τους πλοιοκτήτες-εφοπλιστές, αφού οι χαμηλοί ναύλοι, ενθαρρύνουν τους αγοραστές (διυλιστήρια) που ψάχνουν φθηνά φορτία πετρελαίου από παραγωγούς σε μακρινές χώρες. Οι χαμηλότεροι ναύλοι ενθαρρύνουν κάποιο αργό να ταξιδέψει μεγαλύτερες αποστάσεις.
Τι συμβαίνει με τα LNG Carriers
Πέντε ντουζίνες πλοίων φορτωμένα με LNG είναι αυτή τη στιγμή αγκυροβολημένα στην βορειοδυτική Ευρώπη και περιμένουν να ξεφορτώσουν σε κάποια δεξαμενή που αδειάζει γιατί όλες είναι “τινγκαρισμένες”, λόγω της καθυστέρησης της έλευσης της χειμερινής σεζόν (σεζόν θέρμανσης). Με απλά λόγια, περίπου το 10% του παγκόσμιου στόλου πλοίων LNG … χασομερούν κάπου στην Ευρώπη! Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι κάποιοι χάνουν από αυτό το … χασομέρι. Αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση. Οι ναύλοι λοιπόν τέτοιων πλοίων, είχαν φτάσει σε τιμές ρεκόρ φέτος το φθινόπωρο, αφού έφτασαν κοντά στις 500.000$ την ημέρα. Ενώ σήμερα έχουν πέσει κοντά στο επίπεδο των 300.000$ την ημέρα και θα συνεχίσουν την πτωτική αυτή πορεία.
FSRU – Πλωτές μονάδες αποθήκευσης αερίου
Εκεί υπάρχει μια αυξημένη ζήτηση για πλωτές μονάδες αποθήκευσης και επαναεριοποίησης LNG (LNG-FSRU) λόγω της Ενεργειακής κρίσης στην Ευρώπη. Με το βασικό σύστημα αγωγών Nord Stream που δυνάμωνε την οικονομία της Γερμανίας κατεστραμμένο, διαλύθηκε κάθε βραχυπρόθεσμη προοπτική να ανοίξει ξανά τις βάνες των 55+55bcm. Αυτό ανάγκασε σχεδόν όλες τις χώρες στην Ευρώπη να στραφούν σε FSRU ή πλωτούς τερματικούς σταθμούς LNG , που είναι ουσιαστικά κινητά τερματικά που ξεφορτώνουν το υπερψυκτικό καύσιμο και το διοχετεύουν σε χερσαία δίκτυα. Βέβαια, η Γερμανία με το προνομιακό μονοπώλιο που είχε στήσει με την Ρωσία, δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να αποκτήσει σταθμό LNG και κορόιδεψε κατάμουτρα τόσο την Αμερικανική Dominion Energy όσο και την Ρωσική Novatek. Δεν είχε σκοπό ποτέ η Γερμανία να αποκτήσει σταθμό LNG. Βέβαια, τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν! Σε χρόνο ρεκόρ (200 μέρες) έστησαν τον πρώτο τους και πάνε για άλλους πέντε (τουλάχιστον).
Επί του παρόντος, υπάρχουν 48 FSRU σε λειτουργία παγκοσμίως , και όπως αποκαλύπτει η Rystad Energy εκτός από 6, τα υπόλοιπα είναι “κλειδωμένα” σε μακροχρόνιες ναυλώσεις.
Με την προσφορά αυτών των πλοίων τόσο περιορισμένη, το κόστος των ναύλωσης πχ από την Γερμανία, ενώ πέρσι κόστιζε περίπου 100.000$/ημέρα, σήμερα πλησιάζει τα 200.000$/ημέρα.
Conteinerships
Για τα conteinerships είχα δημοσιεύσει ειδικό alert εδώ στο adalis.gr πρόσφατα με την ένδειξη καλά νέα! Υπενθυμίζω λοιπόν ότι από τον οίκο αναλύσεων Drewry, ο σύνθετος Παγκόσμιος Δείκτης Εμπορευματοκιβωτίων (World Container Index – WCI) μειώθηκε και οι ναύλοι διαμορφώθηκαν στα 2.130 $ ανά εμπορευματοκιβώτιο 40 ποδιών (Feu) την περασμένη εβδομάδα. Οι υψηλότερες πτώσεις σημειώθηκαν στις διαδρομές Σαγκάη – Ρότερνταμ, Σαγκάη – Γένοβα και Σαγκάη – Νέα Υόρκη.
Ο εφοπλισμός απέδειξε ότι μπορεί να προσαρμόζεται ακόμα και σε υπερ-κρίσεις. Οι απροσάρμοστοι για τους οποίους γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι οι πολιτικοί! Εν κατακλείδι, όλα αυτά τα “καλά σήματα”, είναι σωστό να τα καταγράφουμε. Τόσο τα σήματα των μειώσεων στις τιμές του βαρελιού, όσο και στα μεταφορικά κόστη. Ακόμα καλύτερα είναι να καταγράφουμε τις κινήσεις της Γερμανικής πολιτικής σκηνής, μετά το στραπάτσο που έπαθε. Ένα στραπάτσο το οποίο έκανε αρκετούς αλαζόνες σε διάφορα κόμματα της Γερμανίας και των διάφορων υποστηρικτών τους στην ΕΕ, να καταλάβουν, πόσο λάθος ήταν το δημοσίευμά τους με το μεσαίο δάχτυλο σηκωμένο στην Ελλάδα πριν κάποια χρόνια. Πέραν της χυδαιότητας, κατάλαβαν ότι ο “μεγάλος ασθενής”, δεν ήμασταν εμείς ούτε τα PIGS! O μεγάλος ασθενής της Ευρώπης είναι η Γερμανία.
Σε μικρογραφία, το ίδιο έπαθαν και αρκετοί επιχειρηματίες μεγάλου βεληνεκούς, οι οποίοι νόμιζαν ότι τα ξέρουν όλα ή τέλος πάντων ότι μπορούν να τα ρυθμίζουν όλα!
Ελπίζω, να έχουν καταλάβει, ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι τα δύσκολα είναι μπροστά! Αν και τούτη τη φορά δεν το συνειδητοποιήσουν, και συνεχίσουν να αντιδρούν αλαζονικά, τότε θα είναι πολύ αργά γι’αυτό που ονομάζουμε … Δυτική Οικονομία και πολύ φοβάμαι ότι θα είναι πολύ αργά για την … Δυτική Κοινωνία στο σύνολό της, ανεξάρτητα μεγέθους πορτοφολιού!
