Με τον Παναγιώτη δεν γνωριζόμασταν. Για την ακρίβεια, δεν είχαμε μιλήσει ποτέ. Όποτε ήμουν στο γραφείο μου τα πρωινά, πάντα έβαζα και τον άκουγα. Διαφωνούσαμε σε αρκετά θέματα. Σε άλλα συμφωνούσαμε. Θυμάμαι σαν να ήταν χτες -παρότι έχουν περάσει αρκετά χρόνια- όταν με κάλεσαν από τα Παραπολιτικά να μιλήσω στην εκπομπή του Λάμπρου Καλαρρύτη. Και μερικές εβδομάδες αργότερα, στην εκπομπή του Ανδρέα Μαζαράκη. Λίγο αργότερα, το 2018, ο Ανδρέας μου πρότεινε να καθιερώσουμε μια μέρα της εβδομάδας να αναλύουμε συγκεκριμένα θέματα στα Παραπολιτικά κάθε Πέμπτη βράδυ. Στην αρχή δίστασα αλλά δεν μπόρεσα να κρατηθώ και τον ρώτησα ευθέως : «Ανδρέα, μήπως δεν είναι συνετό αυτό που θέλεις να κάνουμε; Οι απόψεις μου δεν είναι συμβατικές! Και σε πολλά ζητήματα, διαφωνώ ακόμα και με τον διευθυντή του Ομίλου τον Παναγιώτη Τζένο»!
– «Τον ξέρεις τον Παναγιώτη», με ρώτησε ο Ανδρέας!
– «Όχι, δεν έχουμε γνωριστεί», του απάντησα!
– «Ο Παναγιώτης είναι ο ορισμός του δημοσιογράφου. Όσο μιλάς με στοιχεία, ντοκουμέντα και στοιχειοθετείς τις απόψεις σου, δεν πρόκειται ποτέ να θέσει κανένα θέμα. Δεν το έχει κάνει ποτέ στην ζωή του», μου απάντησε κοφτά ο Ανδρέας και ο τόνος της φωνής του δεν μου άφησε περιθώρια να αμφισβητήσω τα λόγια του!
Τα χρόνια περνούσαν, ήρθε η Πανδημία και οι θέσεις μου για την Οικονομία, τα LockDown, την Πράσινη Μετάβαση ήταν αυτό που κανένας αρχισυντάκτης ή διευθυντής δεν θα ήθελε στο πρόγραμμά του. Αλλά τι να σας λέω; Τα ξέρετε! Αυτό που δεν ξέρετε όμως και είμαι υποχρεωμένος να το καταθέσω στη μνήμη του, είναι ότι παρά τις «δύσκολες» απόψεις μου, παρά τις «εκρήξεις» μου στον αέρα, παρά τα πρωτοφανή πράγματα που έλεγα για την εποχή εκείνη (ειδικά το 2020), ΟΥΔΕΠΟΤΕ, και το ξαναλέω, ΟΥΔΕΠΟΤΕ με πήρε κάποιος από τα Παραπολιτικά να μου πει έστω, ρε αδελφέ «στρογγύλεψε τα λίγο τα πράγματα, λείανε τις άκρες και κρύψε τα τσεκούρια»!
Ουδέποτε με πήρε κάποιος να μου πει ότι ο Παναγιώτης ως διευθυντής του Ομίλου παραπονέθηκε για την σκληρή μου κριτική. ΟΥΔΕΠΟΤΕ.
Περνώντας τα χρόνια, ολοένα και περισσότερος κόσμος ακόμα και φίλοι μου, αναρωτιόνταν , «πως και δεν με έχουν διώξει ακόμα από τα Παραπολιτικά»! Οι αποκαλύψεις διαδέχονταν η μία την άλλη και καμιά φορά όταν τελειώναμε μια συνέντευξη, μονολογούσα : “Πάει, αύριο θα μου πουν χαρήκαμε για την γνωριμία κύριε, αντίο»! Και πάντα έφερνα στο μυαλό μου αυτό που μου είχε πει αρχικά ο Ανδρέας: «Μίλα με στοιχεία και μη φοβάσαι»!
Τα Χριστούγεννα που ήμουν στην Αθήνα, σκόπευα να πάω να τον δω αλλά ένα τροχαίο με ανάγκασε να το αναβάλλω! Ήθελα να τον γνωρίσω από κοντά και να τον ευχαριστήσω, γιατί στα δύσκολα χρόνια της Πανδημίας, χρειαζόταν πολλά δημοσιογραφικά κότσια για να φιλοξενεί κάποιος απόψεις όπως οι δικές μου στον σταθμό του. Και να τον ευχαριστήσω γιατί τόσα χρόνια, δεν αισθάνθηκα ούτε ένα δευτερόλεπτο, ότι κάποιος στον σταθμό θέλει να βάλει φρένο στις απόψεις μου. Ούτε μια στιγμή δεν αισθάνθηκα ότι κάτι δεν πρέπει να το πω. Ή το αντίθετο, να πω κάτι που δεν το πιστεύω. Η ελευθερία λόγου που είχα στα Παραπολιτικά, ήταν μοναδική. Κάτι που πιστεύω ακράδαντα ότι αισθάνονται όλοι ανεξαιρέτως οι καλεσμένοι των Παραπολιτικών!
Όταν εχτές το βράδυ έμαθα τον απροσδόκητο χαμό του Παναγιώτη Τζένου στα 47 του χρόνια, σκίστηκε η καρδιά μου! Σκίστηκε η καρδιά μου για έναν άνθρωπο που δεν είχα γνωρίσει ποτέ και δεν είχα μιλήσει ποτέ μαζί του. Για τον επαγγελματία εκείνο, που η διοίκησή του, επέτρεψε να ακουστούν δεκάδες νέες φωνές! Φωνές όπως η δική μου! Κι ας γνώριζε εξαρχής ότι οι απόψεις μας μπορεί να διαφέρουν.
Ο Παναγιώτης έδωσε μια ευκαιρία σε πολλές αποκλεισμένες φωνές. Και στον Παναγιώτη χρωστάμε πολλά όλοι εμείς που μας δόθηκε από το πουθενά , απλόχερα, ένα βήμα δημοκρατικής κατάθεσης απόψεων.
Ο Παναγιώτης δημοσιογραφικά, συνέθετε! Δεν διαιρούσε. Σπάνιο πράγμα αυτό στις μέρες μας! Κι αυτή είναι η σπουδαία παρακαταθήκη που αφήνει κληρονομιά σε μια χώρα που δεν φημίζεται για την προώθηση της πολυσυλεκτικότητας των απόψεων!
Κυριολεκτικά είμαι συντετριμμένος γιατί δεν πρόλαβα να γνωρίσω αυτό που μου περιγράφουν εκατοντάδες φίλοι μου που τον γνώριζαν: Έναν υπέροχο άνθρωπο !
Καλή Δύναμη σε όλους τους ανθρώπους των Παραπολιτικών. Στην σύζυγό του Ανδριάνα και στον γιό του Γιάννη, τα θερμά μου συλλυπητήρια και να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει. Ο Θεός να τους δίνει δύναμη και να είναι πάντοτε γεροί να τον θυμούνται.
