Δημοσιεύθηκε στο SLPRESS στις 09/01/2020
Τεράστιο ενδιαφέρον παρουσιάζει γεωπολιτικά η σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας. Πριν τα Χριστούγεννα μάλιστα, είχα αρθρογραφήσει σχετικά με τον τρόμο που έρχεται από τον Βορρά, αναλύοντας την διαμάχη των δύο χωρών, τόσο στις σκοτεινές μέρες του πολέμου του Ντομπάς όσο και για τη μεταξύ τους διαμάχη για τους αγωγούς. H προσοχή όλων των ηγετών, μάλιστα, ήταν στραμμένη τότε στις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις καθώς στις 31 Δεκεμβρίου 2019 έληγε η μεταξύ τους συμφωνία για την μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Υπήρχε τότε άμεσος κίνδυνος να μείνει για τρίτη φορά χωρίς φυσικό αέριο η κεντρική και βόρεια Ευρώπη.
Μία μέρα πριν εκπνεύσει η συμφωνία, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ο Γιούρι Βιτρένκο της Naftogaz από την ουκρανική πλευρά και ο Αλεξέϊ Μίλλερ της Gazprom από τη ρωσική πλευρά, έδωσαν τα χέρια και συμφώνησαν αρχικά σε ένα γενικό πλαίσιο συμφωνίας. Τότε, οι επιμέρους όροι της συμφωνίας που επετεύχθη στο παρά 1’, δεν είχαν ανακοινωθεί κάτι που έγινε στις 7 Ιανουαρίου.
Τι προβλέπει η συμφωνία τελικά αυτή; Τελικά, δεν είναι ετήσια όπως επιθυμούσε η ρωσική πλευρά αλλά ούτε δεκαετής όπως επεδίωκε η Ουκρανία. Είναι 5ετούς διάρκειας. Οι κυριότεροι όροι της συμφωνίας από τους οποίους πλέον μπορούμε να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα και προβλέψεις για το μέλλον των σχέσεων των δύο χωρών είναι οι εξής:
Η συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ
