«Μακεδονικό»: Σκακιστές και ταβλαδόροι

«Μακεδονικό»: Σκακιστές και ταβλαδόροι

Δημοσιεύθηκε στην Οικονομική Ασφαλιστική στις 28/1/2018

Όταν ο στρατάρχης Τίτο ξεκινούσε μια παρτίδα σκάκι στην πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης, στα Βαλκάνια, οι Έλληνες πολιτι­κοί τον αντιμετώπιζαν, σχεδόν όλοι, ξεκινώντας ένα τουρνουά… τάβλι. Αν και σε κάποιους θα φανεί υπερβολικό αυτό για εισαγωγή­ σε ένα άρθρο, εντούτοις διαβάζοντας τις παρακάτω γραμμές θα αντιληφθείτε ότι δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα. Πώς μπορέσαμε άραγε και φτάσαμε σήμερα, σε όλο τον πλανήτη, ενώ γνωρίζουν ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική, να αποδέχονται την ύπαρξη ενός κρατιδίου με πανσπερμία νεοφερμένων­ Σλά­βων­ και Αλβανών, να καπηλεύονται την πολιτιστική μας κληρονομιά; Πώς είναι δυνατόν όλοι να γνωρίζουν ότι η Μακεδονία ισούται με Ελλάδα, αλλά να αναγνωρίζουν ένα κρατίδιο που ουδεμία σχέση έχει με την ιστορία των Μακεδόνων; Και πάνω απ’ όλα, ποιος είναι αυτός ο σπουδαίος λόγος που υπάρχει και κάνει τους διεθνείς «παίκτες» να επιθυμούν διακαώς την ύπαρξη ενός τέτοιου κρατιδίου που βιάζει κατά συρροή την παγκόσμια­ ιστορία;

Αν ανατρέξει κάποιος σε ιστορικές πηγές θα ανακαλύψει έκπληκτος ότι το κρατίδιο των Σκοπίων έχει αλλάξει τέσσερις φορές όνομα. Και πάει για πέμπτη. Ο εμπνευστής όλης αυτής της «ανώμαλης» υπόθεσης είναι γνωστό ότι άκουγε στο όνομα Στρατάρχης Τίτο. Η όπως είναι το πλήρες όνομά του, Γιόζιμπ Μπροζ Τίτο. Η ιδέα του αρχικά δεν είχε σχέση με γεωπολιτικές βλέψεις ή τελοσπάντων με κάποιο εμπνευσμένο γεωστρατηγικό­ σχέδιο. Ήταν, θα μπορούσε κάποιος να πει, μια καθα­ρά­­­ κομματική υπόθεση που αφορούσε στην οργάνωση του Κομουνιστικού Κόμματος στη Γιουγκοσλαβία. Και με μια ματιά σε ιστορικά κείμενα, φαίνεται ότι η υπόθεση δεν ξεκίνησε το 1945, αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Συγκεκριμένα, την περίοδο 1932-1933 ο Τίτο επιθυμούσε απεγνωσμένα να θέσει υπό τον πλήρη έλεγχό του την κομμουνιστική βάση του κόμματος στη Γιουγκοσλαβία, κάνοντας μια πυραμιδοειδή μορφή που ξεκινούσε από τις γειτονιές κι έφτανε ως τα σαλόνια του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας.

Στην προσπάθειά του, λοιπόν, αυτή, διαπίστωσε ότι σε όλες τις περιοχές της Γιουγκοσλαβίας υπήρχαν καθοδηγητές του κομμουνιστικού κόμματος εκτός από μία. Αυτήν της Βαρντάσκα. Εκεί υπήρχε μεν το κομμουνιστικό­ κόμμα, αλλά δεν υπήρχαν… κομμουνιστές! Και τα πράγματα ήταν πολύ… μπερδεμένα, ειδικά με την παρεμβατικότητα της Βουλγαρίας που εποφθαλμιούσε­ την περιοχή. Παρά το γεγονός ότι στη Βαρντάσκα υπήρχαν­ τοπικές οργανώσεις, εντούτοις ήταν ασύνδετες μεταξύ­ τους και απουσίαζαν παντελώς οι καθοδηγητές του κόμματος. Στην επόμενη πενταετία ο Τίτο εργάστηκε πολύ πάνω στο θέμα αυτό, αλλά διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να «χτίσει» εύκολα ντόπιους καθοδηγητές, γιατί απουσίαζε παντελώς η «συγκολλητική ουσία» που θα μπορούσε να τους «μαντρώσει» στο κόμμα.

Για πρώτη φορά ιστορικά, οι σκέψεις του και οι κινήσεις του αποκαλύπτονται το 1938, όταν ο Τίτο από το Παρίσι στέλνει ένα γράμμα στον Γκεόργκι Δημητρόφ, όπου του εξηγεί αναλυτικά: «Τώρα σε όλες τις περιοχές της Γιουγκοσλαβίας υπάρχουν κομματικές οργανώσεις που συνδέονται με την καθοδήγηση. Μόνο στη Μακεδονία η υπόθεση αυτή δεν έχει τακτοποιηθεί ακόμη, παρότι υπάρχουν τοπικές οργανώσεις, οι οποίες, όμως, δεν συνδέονται ούτε μεταξύ τους ούτε με την καθοδήγηση της περιοχής. Οι συνθήκες και εκεί είναι πολύ καλές, αλλά δεν υπάρχουν καθοδηγητικά στελέχη από την ίδια τη Μακεδονία. Είναι απαραίτητο το ζήτημα αυτό να λυθεί όσο γίνεται πιο σύντομα».

Η συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ

Share
GDPR Cookie Consent with Real Cookie Banner