Ένα νέο άρθρο μου είναι σήμερα Κυριακή πρωτοσέλιδο στο SLpress.gr (ΕΔΩ). Το άρθρο πραγματεύεται την υπέρμετρη χρήση ου όρου “κλιματική αλλαγή“. Καθώς και τι κρύβεται πίσω από τον πολυχρησιμοποιημένο όρο. Ασκώ κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, για μια σειρά από λόγους που πρέπει να διαβαστούν.
Καi φυσικά καταγράφω την τραγική αποτυχία των πολυδιαφημισμένων επικοινωνιολόγων του Μαξίμου, οι οποίοι έστειλαν τον Πρωθυπουργό για συνέντευξη στο BBC, να μιλήσει για “κλιματικές αλλαγές” στη ρόδο. Μόνο που το BBC την ώρα που μιλούσε ο Πρωθυπουργός, έπαιζε σε παράθυρο βίντεο, με τουρκικό canadair που επιχειρούσε πάνω από τις φωτιές της Ρόδου. Και η σημαία στο μπράτσο του τούρκου πιλότου να καθρεπτίζεται στο τζάμι του αεροσκάφους! Απίστευτα πράγματα δηλαδή και ορισμένοι επιμένουν ότι οι σύμβουλοι επικοινωνίας του Μαξίμου είναι … επιτυχημένοι! Ένας άλλος Πρωθυπουργός σε μια οποιαδήποτε άλλη χώρα θα τους είχε απολύσει όλους!
Ένα σημείο που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση
Στο μέσον του άρθρου περίπου, αναφέρω χαρακτηριστικά:
“Φωτιές είχαμε με νεκρούς και το 2007 επί Καραμαλή και το 2018 επί Τσίπρα στο Μάτι. Τότε δεν υπήρχε η κλιματική αλλαγή; Εάν όντως υπάρχει κλιματική αλλαγή, τότε αυτή πρέπει να ευθύνεται για τις τεράστιες φωτιές και τους νεκρούς του 2007 οπότε με το σκεπτικό αυτό, δεν έφταιγε η κυβέρνηση Καραμανλή. Η κυβέρνηση συμπεριφέρεται λες και η κλιματική αλλαγή, ήρθε στη χώρα μας τον Ιούλιο του 2019 που ανέλαβε την εξουσία ο Κυριάκος! Οι επικοινωνιολόγοι του Μητσοτάκη “ξεπλένουν” πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι με την επίκληση της κλιματικής αλλαγής απαλλάσσουν την κυβέρνηση Τσίπρα από τις ευθύνες της για το Μάτι. Τότε η ΝΔ και ειδικά ο Μητσοτάκης μιλούσε μόνο για ανικανότητα και δεν αναφέρθηκε ποτέ στην κλιματική αλλαγή.“
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης του 2019 δεν έχει καμία σχέση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη του 2023. Τα λάθη στρατηγικής στον τομέα των Πυρκαγιών θα τα χρεωθεί σύντομα. Και καλά θα κάνουν να μελετήσουν ορισμένοι καλά το σημείο που επιχειρώ μια πολιτική ανάλυση. H οποία δείχνει πώς και γιατί ο λαός δίνει ιστορικά μόνο δύο ευκαιρίες σε κάθε Πρωθυπουργό.
Στο άρθρο αυτό καταγράφω την θέση μου ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την κλιματική αλλαγή που καίει τα δάση αλλά με μια εγκληματική αλλαγή στις πρακτικές πρόληψης και δασοπυρόσβεσης που προωθούν κάποιοι.
ΑΦΙΕΡΩΣΤΕ λοιπόν μερικά λεπτά από τον χρόνο σας και διαβάστε αυτό το άρθρο. Που επιχειρεί να επαναφέρει στο τραπέζι της συζήτησης, την χαμένη κοινή λογική, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΕΔΩ:—> https://slpress.gr/politiki/o-kyriakos-i-klimatiki-allagi-kai-to-afanes-egklima/ <—
Ο μητσοτάκης δεν ψεύδεται. Θα ψευδόταν αν επεδίωκε να υιοθετήσει το ακροατήριό του απόψεις που γνωρίζει ότι είναι ψευδείς (π.χ. για το αν η Αμερική είναι μεγάλη, αν η σχέση των Ελλήνων με την ελευθερία είναι βιωματική κ.λπ.). Κατά τούτο, ο μητσοτάκης δεν ενδιαφέρεται να εξαπατήσει τους ακροατές του. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι τι πιστεύει το ακροατήριό του γι’ αυτόν – να τον θεωρήσουν πατριώτη, βαθυστόχαστο, statesman κ.λπ. Προσφεύγει στην μπουρδολογία για να εντυπωσιάσει. Το περιεχόμενο είναι αδιάφορο. Η εκφορά είναι το παν.
— Ένας πολιτικός που λέει ψέματα σαν ψευδολόγος θα θέλει να εμφανίσει τα γεγονότα ως διαφορετικά από αυτά που είναι, ο μπουρδολόγος κάνει κάτι άλλο, πιο επικίνδυνο: δεν ενδιαφέρεται για τα γεγονότα και θέλει να το αποκρύψει. Με άλλα λόγια, ο μπουρδολόγος δεν νοιάζεται ούτε για την αλήθεια ούτε για το ψέμα. Το μόνο που τον νοιάζει είναι η εντυπωσιοθηρία. Να φέρει εις πέρας, με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς να το αντιληφθούμε, αυτό που ιδιοτελώς επιθυμεί: να κερδίσει δημαγωγικά το ακροατήριό του, να επιδείξει τις θεωρούμενες αρετές του, να γεμίσει τον χρόνο σε μια εθιμοτυπική εκδήλωση ή εκπομπή, να δηλώσει την παρουσία του, να προπαγανδίσει.
-Η ψευδολογία είναι απαιτητική: προϋποθέτει επίγνωση κριτηρίων αλήθειας, σχέδιο και γνωστική πειθαρχία. Δεν είναι εύκολο να λες καλά ψέματα. Τόσο ο έντιμος όσο και ο ψευδολόγος, παρά τις διαφορές τους, έχουν σημείο αναφοράς την αλήθεια – μετέχουν στο ίδιο παιχνίδι, αν και σε αντίπαλες ομάδες. Ο μπουρδολόγος, αντιθέτως, παίζει άλλο παιχνίδι: δεν παρακάμπτει συνειδητά την αλήθεια, απλά δεν της δίνει καν σημασία. Ενσωματώνει στον λόγο του ό,τι θεωρεί ότι τον συμφέρει, αδιαφορώντας αν είναι αληθές, λογικό ή συνεκτικό.
Οι μπούρδες είναι πιο επιζήμιες από τα ψέματα στον δημόσιο βίο, παρατηρεί ο Φράνκφουρτ. Το ψέμα, τουλάχιστον, εντοπίζεται και, σε θεσμικά ώριμες χώρες, τιμωρείται (ρωτήστε τον Μπόρις Τζόνσον). Οι μπούρδες, όμως, καθότι ασαφείς, στομφώδεις και υφολογικά ολισθηρές, δεν διαψεύδονται αντιπαραβάλλοντάς τες με συγκεκριμένα γεγονότα. Σε συνθήκες, μάλιστα, επικοινωνιακής αφθονίας πολλαπλασιάζονται. Οι μπούρδες είναι σαν τα σκουπίδια: ρυπαίνουν τη σκέψη.
@web