Δημοσιεύθηκε στο SLPRESS στις 08/04/2021
Η Τουρκία αποτελεί τον μεγάλο ασθενή της Ευρασίας. Η κυριότερη ασθένειά του ακούει στο όνομα Stagflation, ή επί το ελληνικότερο στασιμοπληθωρισμός. Μια αναδρομή σε προβλέψεις της τελευταίας τετραετίας, δείχνει ότι εκατοντάδες άρθρα κάθε φορά που η λίρα χάνει μισό δολάριο προβλέπουν “τον ξαφνικό θάνατο της τουρκικής οικονομίας που θα επιφέρει και τον πολιτικό θάνατο του Ερντογάν”.
Παρά τις “προφητείες” των Δυτικών εδώ και τέσσερα χρόνια, ούτε ο Ερντογάν έπεσε, ούτε η τουρκική οικονομία κατέρρευσε. Για να εξηγηθεί τι πραγματικά συμβαίνει, χρειάζονται αρκετά άρθρα, αλλά σήμερα θα μείνουμε μόνο στον πληθωρισμό. Τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις έχουν μάθει εδώ και μισό αιώνα να ζουν με τον πληθωρισμό να τρέχει. Διεθνείς αναλυτές αγνοούν ή ξεχνούν την ιστορική πορεία του πληθωρισμού στην Τουρκία. Ας ρίξουμε μια ματιά στο παρακάτω διάγραμμα της πορείας του πληθωρισμού από το 1960.
Ο πληθωρισμός έχει φτάσει παλιότερα σε αστρονομικά μεγέθη, με ιστορικό ρεκόρ το 1981 (140%). Εκεί έφτασε και πάλι στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Ο Ερντογάν ουσιαστικά βάζει χαλινάρι στον πληθωρισμό, ο οποίος σταθεροποιείται για 15 χρόνια στο 7-10%. Ιδού η διακύμανσή του την τελευταία δεκαετία:
Aκόμη και στις χειρότερες ημέρες του 2018 και 2019, όταν ο πληθωρισμός έφτασε στο 25%, η γενική εικόνα του δείκτη είναι καλύτερη από τα προηγούμενα χρόνια, όταν κυβερνούσαν οι Ετσεβίτ, Γιλμάζ, Ερμπακάν, Τσιλέρ, Οζάλ και Ντεμιρέλ. Ο δείκτης που δίνει η TurkStat γεννά ερωτηματικά στους οικονομέτρες. Ο Ερντογάν έχει στήσει από το 2003 ένα πολύπλοκο και πολυεπίπεδο οικονομικό σύστημα στην Τουρκία, βασιζόμενος σε τεράστιες εισροές ξένων κεφαλαίων και σε συναλλαγματικά κεφάλαια που λιμνάζουν στο εξωτερικό.
Η συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ
