Δημοσιεύθηκε στην Οικονομική Ασφαλιστική στις 11/10/2019
Η κατάρρευση της Thomas Cook αδιαμφισβήτητα ήταν το θέμα που επισκίασε την υπόλοιπη ειδησεογραφία το τελευταίο διάστημα σε όλα τα ΜΜΕ του πλανήτη. Και όχι άδικα θα έλεγε κανείς, αφού τη στιγμή της πτώχευσης άφησε ξεκρέμαστους εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες, ενώ «κρέμασε» ακόμα περισσότερους από προαγορά πακέτων διακοπών. Χιλιάδες και οι εργαζόμενοι της εταιρείας που έμειναν άνεργοι, ενώ τεράστιος ήταν και ο αντίκτυπος στους χιλιάδες ξενοδόχους και επιχειρηματίες στον κλάδο του τουρισμού και των μεταφορών.
Ωστόσο, σήμερα θα ήθελα να ερευνήσουμε την πραγματική ιστορία της Thomas Cook, καθώς και τους πραγματικούς της ιδιοκτήτες.
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι, αν και ζούμε στην ψηφιακή εποχή της οικονομίας, η Thomas cook είχε επιλέξει να λειτουργεί με… αναλογικό τρόπο αντί για ψηφιακό. Δαιδαλώδεις διαδρομές στη λειτουργία της και στελέχη που αψηφούσαν το παγκόσμιο επιχειρηματικό status quo λειτουργώντας λες και δραστηριοποιούνταν τη δεκαετία του 1980. Κάποιοι το απέδιδαν στην κακή νοοτροπία. Είναι έτσι, όμως, ή όλο αυτό ήταν μια αναγκαστική μανούβρα με σκοπό να αποφύγει τον σκόπελο της Ρυθμιστικής Αρχής της Ε.Ε. που καταπολεμά τα μονοπώλια στις αγορές;
Η ιστορία της Thomas Cook ξεκινά πριν από 178 ολόκληρα χρόνια. Το 1841 ένας βαπτιστής ιεροκήρυκας ήθελε να προσφέρει στους ανθρώπους της εργατικής τάξης μια μορφή ψυχαγωγίας με απώτερο σκοπό να τους τραβήξει από το ποτό που έβλεπε ως τη ρίζα των βικτωριανών κοινωνικών δεινών.
Το 1855, αφού πρωτοστάτησε σε ταξίδια γύρω από τα βρετανικά νησιά και στη Μεγάλη Έκθεση του Λονδίνου, ο Thomas Cook άρχισε να ρίχνει το βλέμμα του απέναντι από το Κανάλι και συγκεκριμένα στο Παρίσι όπου διεξαγόταν η Διεθνής Έκθεση.
Η εμπορική του περιοδεία εκεί, που συνδέθηκε με άλλους ευρωπαϊκούς προορισμούς, ήταν μια τεράστια επιτυχία.
Η εταιρεία άνθισε, μια και η μεσαία τάξη άρχισε να κάνει πλέον διακοπές.
Το 1892 ο Thomas Cook απεβίωσε και την εταιρεία ανέλαβε ο γιος του, John Mason Cook.
Η Thomas Cook συνέχισε να αποτελεί μια οικογενειακή επιχείρηση ακόμα και μέσα στον 20ό αιώνα, καθώς αργότερα οι εγγονές του Thomas Cook ανέλαβαν την διοίκηση της εταιρείας, έως το 1928 περίπου. Τη χρονιά αυτή, οι εγγονές του Cook, εντελώς απροσδόκητα, πωλούν την επιχείρηση του παππού τους σε κάποιον μη Βρετανό πολίτη, γεγονός που εξόργισε πολλούς την εποχή εκείνη. Η εταιρεία κατέληξε στον ιδιοκτήτη των Σιδηροδρομικών γραμμών Orient Express, ο οποίος ήταν Βέλγος.
Η επιχείρηση επεκτάθηκε σε πολλούς τομείς του τουρισμού και απέκτησε στρατηγικό χαρακτήρα μια και μετακινούσε εκατομμύρια κόσμου, στα σιδηροδρομικά, οδικά, θαλάσσια, αλλά και αεροπορικά δίκτυα. Ως βελγική ιδιωτική εταιρεία λειτούργησε ως το 1939. Κι αυτό, γιατί τότε η Βρετανική κυβέρνηση γνώριζε πόσο είχε διεισδύσει στα σιδηροδρομικά δίκτυα της Ευρώπης η Thomas Cook, καθώς και το ενδιαφέρον του Χίτλερ να την αρπάξει από τους Βέλγους, κι έτσι, με το που ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Βρετανική κυβέρνηση ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΕ την εταιρεία προκειμένου να την σώσει από τη Ναζιστική κατοχή.
Η συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ
